Dit jaar trokken we eens samen met twee andere koppels naar Frankrijk om daar de overgang naar het nieuwe jaar te vieren. Ver weg van het drukke feestgedruis van de stad, dat helaas ook vaak ontsierd wordt door enkelingen die zich liever amuseren door de confrontatie aan te gaan met politie, brandweer of verplegend personeel. Ordediensten die wel eens op weg zouden kunnen zijn naar hun eigen familielid. Zouden ze dat op hun geweten willen hebben?
Nu goed, de reden van onze vlucht uit de stad was ook wel een beetje ons nageslacht dat eerder beperkend werkt als je nieuwjaar in Brussel wil vieren. Dan is het of thuis vieren met het gezin, of samen met anderen maar vroeg naar huis gaan opdat je de volgende dagen geen kleuter en schoolkind met slaapachterstand moet trotseren.
We bleken een gigantisch – mooi – oud molenhuis gehuurd te hebben, gelegen aan de rivier La Nonette, waarrond het prachtig wandelen was. Bekomen deden we ’s avonds rond het haardvuur, goed voorzien van aperitiefhapjes – chips voor de kinderen – en champagne. We gebruikten de debatkaartjes die bij De Standaard zaten om de tijd wat sneller vooruit te laten gaan en voor we het wisten telden we af naar het nieuwe jaar.
De start van het nieuwe jaar gaat vaak gepaard met het nemen van goede voornemens. De ene wil gewicht verliezen door op dieet te gaan, de andere door met een rugzak vol motivatie naar een fitnesscentrum te trekken. Nog een andere belooft zichzelf om dit jaar echt werk te maken van het zoeken naar een nieuwe job, terwijl een andere in 2024 echt echt echt wel de sigaret voorgoed wil doven.
Meestal willen we echter vol goede moed te veel van deze voornemens combineren, waardoor we ons onbewust te veel druk opleggen. We slagen er niet in om één van onze voornemens vol te houden, voelen ons gefaald en dat werkt vaak als het eerste dominoblokje dat alle andere voornemens in sneltempo tegen de grond werkt.
Daarom wens ik jullie voor 2024 allemaal 1 of maximaal 2 goede voornemens, die jullie goed weten vol te houden, zonder te veel druk op jezelf te moeten leggen. En een keer een paar mindere dagen – of zelfs weken – hoeven niet het einde te betekenen. Zet een stap achteruit, adem eens diep in en uit, en pik de draad weer op als je jezelf er klaar voor voelt.
Wat er nog overblijft op je lijstje, bewaar je gewoon voor volgend jaar, waarop je er weer twee andere kiest.
We zullen in 2024 nog meer doordachte keuzes moeten maken. Zo zullen we dit jaar op 9 juni moeten stemmen voor de Europese, federale en regionale verkiezingen en op 13 oktober zullen we een nieuwe gemeenteraad verkiezen. Dat wil zeggen dat we nog een klein half jaar hebben om ons af te vragen of de beleidsmakers onze belangen hebben gediend. We zien een stad die in volle verandering is. Er zijn bijvoorbeeld nog nooit zoveel fietsbewegingen geteld in Brussel, terwijl de infrastructuur deze trend niet lijkt te volgen, met het pijnlijke gevolg dat we het aantal verkeersdoden in ons gewest jaar na jaar zien stijgen.
Elders in de wereld sterven er duizenden kinderen in een troosteloze oorlog waarvoor – voorlopig – een oogje wordt dichtgeknepen. Een technologische opmars zaait angst bij mensen die vrezen hun job erdoor te verliezen…
En zo zullen we in de komende maanden ons hoofd moeten breken over onze eigen debatkaartjes. De zaken waar ieder van ons van wakker ligt, en die voor iedereen anders kunnen zijn. En ik hoop dat onze beleidsmakers ons voldoende heldere antwoorden kunnen geven, zodat we in eer en geweten onze stem naar inhoud kunnen uitbrengen.
Aflsuiten doe ik graag, om de druk al wat weg te nemen, met te wensen dat minstens 1 van jullie gekozen voornemens voor 2024 tot een goed einde wordt gebracht. En als het niet zo is, kan je altijd in 2025 nog eens proberen!