Wie me kent, weet dat ik zelden een glaasje afsla. Een van mijn eerste kennismakingen met alcohol was bij de heropening van een kledingswinkel tegenover het ouderlijk huis waar ik achter ’t gat de restjes uit de glazen aan het drinken was tot mijn vader me boven mijn theewater naar huis moest sturen.
Niet veel later vierden we mijn plechtige communie en zat ik een uur lang te gibberen naast ons meme omdat we allebei wat aan de wijn hadden gezeten. Een diepe roes erna was mijn deel.

Als puber in het hoger middelbaar, als lid en leider op de Chiro, als student, als zanger/muzikant in een band… De kansen lagen open en werden veelvuldig benut. Ach ja, het hoort er bij als je jong bent…

Vandaag ben ik 33 en voel ik me soms nog jonger dan mijn leeftijd verraadt. Dat manifesteert zich tegenwoordig in veel sporten. Ik train voor een marathon (3 a 4 looptrainingen per week), 2 dagen per week voetbal ik en met het betere weer dat eraan komt profiteer ik ervan om een keer per week op mijn koersfiets te kruipen.  Een heel ander bestaan dan in mijn studententijd.  Desalniettemin hangt aan al dat sporten toch een sociaal etiket en wordt er verwacht om na het lopen, voetballen en fietsen nog mee een pintje te gaan drinken. En dat doe ik met veel plezier eigenlijk. Maar na meer dan een half leven elke maand/week gedronken te hebben, leek het me tijd om mijn lever eens een maand rust te gunnen en te zien wat er gebeurt.

Lichamelijk heb ik de pech – of het geluk – gehad om tijdens mijn alcoholvrije maand een weekje zwaar ziek te vallen.  De goesting om te drinken ontbrak me volledig. Die om te eten trouwens ook.  Uiteindelijk ben ik tijdens mijn alcoholvrije maand 5 kg kwijtgeraakt, maar ik vermoed dat mijn ziekte daar voor een stuk heeft in meegespeeld. Ook twee weken zonder sport (blessure/ziekte) zal wel een negatieve invloed gehad hebben op mijn magere massa.
Langs de andere kant moet ik zeggen dat ik veel beter sliep en minder lang in mijn nest lag. Ik was frisser als ik wakker werd, vooral in de weekends waardoor deze langer werden en ik meer leuke dingen kon doen.  Niet op cafe gaan gaf me dan weer tijd om nog eens een museum te bezoeken en productief te zijn in de voorbereidingen voor mijn trouw die eraan zit te komen.

Financieel zat het ook wel mee. Ik kocht in januari een vrij dure gitaar die er deze maand via mijn VISA rekening afging. Door spaarzaam te zijn en quasi niet buiten te komen, ben ik niet aan mijn spaarcentjes moeten komen en bleef ik dus niet achter met een financiele kater.  Een zeer positief gevolg!

Maar elk voordeel heeft natuurlijk ook zijn nadeel. Al die centjes uitsparen gebeurde doordat ik niet echt buitenkwam. Na de voetbaltraining ben ik de eerste twee weken niet mee op cafe gegaan. Weg blijven van de verleiding, denken dat ik er toch niets aan zou hebben… Op cafe gaan zonder een pintje te drinken leek me als seks hebben zonder klaar te komen. Iedereen om je heen maakt plezier en jij drinkt water met het idee dat je twee euro betaalt voor een fucking glas. Ik heb tomatensap geprobeerd – dat kan je wat kruiden –  maar na twee consumpties valt dat ook weer tegen. En suikerhoudende dranken kan je ook niet blijven nuttigen aan het tempo van pintjes zonder mottig te worden. Daarnaast zie je iedereen gemoedelijker worden terwijl je zelf meer ad rem bent en je liever de gesprekken wat serieuzer wil houden. Langs de andere kant was ik ook sneller moe dan de mensen die wel aan het drinken waren. Misschien verlegt alcohol daar ook je grens en ervaar je makkelijker wat je lichaam je zegt als je niet drinkt. En sterker, luister je ernaar omdat je geest niet vertroebeld is.
Het viel me ook wel op hoe vaak je alcohol moet weigeren, zonder dat je er anders bij stil zou staan. Glaasje wijn tijdens business lunch, aperitiefje met de vrienden/familie, ’s avonds thuis… Gelukkig is tournée minérale al zo ingeburgerd dat mensen het vrij snel opgeven als je uitlegt waarom je niet drinkt. Eender welke andere maand zou me onbegrip opleveren.

Voor mij was het sociaal isolement de grootste uitdaging aan heel het experiment, maar dat is meer iets wat ik mezelf te danken heb.  Overall is het niet zo dat ik me doorheen de dag enorm veel energieker voel dan anders. Ik denk wel dat ik geleerd heb dat het ook kan om af en toe neen te zeggen tegen dat ene glas. Maar eerlijk gezegd kijk ik er wel naar uit om morgen na de training gewoon net als de rest een pintje te kunnen bestellen en nog een uurtje samen na te kunnen praten onder vrienden, terwijl we het nergens over hebben.