Molenbeek

Kerstshoppen: een Brusselse parabel.

~ ssteverlinck ~ Een reactie plaatsen

Meestal rijd ik met de fiets vanuit mijn bescheiden woning gelegen te Molenbeek naar het groteske stadscentrum, maar omdat Kerstmis nadert en cadeaus niet vanzelf onder je kerstboom ontspruiten besloot ik me deze keer maar eens door mijn automobielwagen naar de stad te laten voeren.

Ik scheurde vlotjes over de Gentsesteenweg, die bij Zwarte Vijvers verandert in een éénrichtingsstraat – maar rijdt als een volwaardige Duitse 3-vaks autobahn – en vrolijk meandert tot waar het kanaal, bijgestaan door een sympathieke lichtbrug, zich opwerpt als het kleine broertje van de middellandse zee door stad en gemeente van elkaar te scheiden.

screen-shot-2016-12-19-at-14-05-25Nu de crisis ook de middenklasse begint te raken – en omdat mijn automobielwagen steeds meer last krijgt van claustrofobie in het Belgische verkeerslandschap – besloot ik me niet in een dure parkeergarage te stallen maar verkoos ik een kosteloos plaatsje op de centrale lanen. Eens uitgestapt struikelde ik over een verdwaalde microgolfoven recht de voetgangerszone binnen.

Ontgoocheld omdat ik niet tot in de Nieuwstraat kon rijden en de volgende premetro van de beurs tot de Brouckere nog 6 minuten op zich liet wachten, besloot ik voor de ganse familie bloempanch te kopen en ging ik op ’t gemak een lekkere Geuze van Hanssens drinken in Les Brasseurs.

Wat kan het leven toch makkelijk en complexloos zijn, bedacht ik me, als alles netjes geregeld is.

 

Open brief ter interpellatie van mevrouw Schepmans, burgemeester van Sint-Jans-Molenbeek

~ ssteverlinck ~ 9 reacties

Geachte burgemeester,
Beste mevrouw Schepmans,

Ik zal maar onmiddellijk met de deur in huis vallen: Wij zijn ontgoocheld en boos.

‘Wij’ zijn de mensen die elke dag het risico nemen om met de fiets door de straten te rijden van het grondgebied dat u, althans voor een periode van 6 jaar, onder uw vleugels heeft gekregen. Misschien heeft niet ieder van ons ervoor gekozen om u als burgemeester te hebben, u daarentegen bent wel de burgemeester van alle inwoners van Sint Jans Molenbeek en u staat in voor de de veiligheid van alle inwoners op dat grondgebied.

Het spijt ons ook dat het zover is moeten komen dat we via deze officiële weg onze ongerustheid moeten uiten. Menig van ons heeft u proberen te bereiken via de sociale kanalen die u – of uw team – beheert, maar behalve de goednieuwsshow die daarop verschijnt, bleef het bitter stil langs uw kant. Goed nieuws moet er zijn, maar wat fout loopt moet u ook durven erkennen en het zou u sieren mocht u hierover in dialoog treden met de mensen die u de hand reiken.

Concreet zouden we hetvolgende willen aanklagen:

‘Wij, de fietsende, zwakke weggebruikers,

  • vinden dat er onvoldoende – doeltreffende – faciliteiten zijn om veilig ons van A naar B te verplaatsen.
  • vinden dat, ondanks die faciliteiten onze positie in het verkeer nog steeds in gevaar is omdat automobilisten de verkeersregels aan hun laars lijken te lappen.
  • vinden dat u te weinig optreedt tegen overtreders waardoor een gevoel van gedoogbeleid zou bestaan ten voordele van de automobilist.’

Het stuk van Zwarte Vijvers – of Etangs Noirs zoals u het ongetwijfeld kent – tot aan het kanaal herleidt de kasseistroken tijdens Parijs-Roubaix tot een rustige strandwandeling.

Omdat ik wil dat u zeer goed de penibele situatie begrijpt waar wij in verkeren, zal ik kort een voorbeeld schetsen dat ik in bijlage van deze brief zal stofferen met enkele foto’s ter verduidelijking:  Ik rijd quasi dagelijks met de fiets via de Gentsesteenweg van ongeveer aan de Mettewielaan tot in het centrum. Het stuk van Zwarte Vijvers – of Etangs Noirs zoals u het ongetwijfeld kent – tot aan het kanaal herleidt de kasseistroken tijdens Parijs-Roubaix tot een rustige strandwandeling. Ondanks er langs weerszijden van de rijbaan een ‘aanliggend fietspad’ geschilderd is en ondanks een – logisch – parkeerverbod op deze fietspaden, moeten we vaststellen dat de autobestuurders deze paden toch gebruiken als extra parkeerstrook, bvb om gauw even naar de bakker te gaan. Niet alleen fietsers, maar ook auto’s moeten uitwijken waardoor ze de fietsers die in tegenovergestelde richting aanrijden hinderen. U begrijpt dat deze chaos geen voedingsbodem is om beginnende fietsers aan te moedigen dagelijks hun stalen ros buiten te halen, integendeel.

Aangezien we ons in de Nieuwstraat van Molenbeek bevinden, met vele winkelende mensen die al shoppend onoplettend de weg oversteken, moeten we ons de vraag stellen of de wagen hier überhaupt nog een plaats in heeft. Zouden we niet een heel pak stress wegnemen van zowel voetgangers, winkeliers, fietsers en automobilisten als we dit stuk steenweg helemaal afsluiten voor king car?

Uit de cijfers die we hebben opgevraagd leiden we af dat er wel boetes opgemaakt worden, maar dat deze veeleer een schijnvertoning zijn, een doekje voor het bloeden. Van alle boetes die uitgeschreven worden, wordt slechts de helft bij de eerste zending betaald. De andere helft krijgt van uw gemeentebestuur – want u int deze boetes die door de politie uitgeschreven worden – geen enkele aanmaning of herinnering toegestuurd, waardoor in se enkel de mensen met enige burgerzin gestraft worden en zij die alle regels aan hun laars lappen een nog grotere dosis je m’en foutisme krijgen door de straffeloosheid van hun daden.

Daarom zou ik, en alle mensen die deze brief samen met mij ondertekenden, van u graag willen horen:

  • Of u dit probleem erkent?
  • Of u vindt dat u genoeg doet om de zwakke weggebruiker te beschermen?
  • Welke maatregelen u zal treffen om de zwakke weggebruiker nog beter te beschermen?
  • Hoe u de onhoudbare situatie in het stuk tussen Zwarte Vijvers en het kanaal zal oplossen?

Ik begrijp goed dat u door de drukke agenda die uw ambt ongetwijfeld met zich meebrengt nog weinig tijd vindt om een fietstochtje door uw mooie gemeente te maken. Daarom willen wij al onze gedeelde ervaring met u delen, als u deze zou appreciëren, om samen tot een oplossing te komen die voor iedereen werkbaar is.

Ik dank u en kijk uit naar uw antwoorden tijdens een van de volgende gemeenteraden.

Zeer beleefde groet,

Simon Steverlinck

Beste inwoner van Molenbeek. Ik heb volgens het gemeentereglement minstens 20 handtekeningen nodig van inwoners van Molenbeek.  Indien u dit probleem erkent en er ook iets aan wil doen, zou ik het fijn vinden als u deze brief samen met mij ondertekent. Ik zal op maandag 3 oktober tussen 20.00 en 22.00 te vinden zijn in het gezelligste café van Molenbeek – Le Saint Charles, Ch. de Gand 394 – om samen met u een pint te drinken en hopelijk uw handtekening te mogen ontvangen.
Niet-Molenbekenaars die willen tekenen – gewoon om een signaal te sturen – zijn ook welkom. Zolang we er maar 20 hebben die in Molenbeek wonen.

DIY: Fixie / Single Speed bike Project

~ ssteverlinck ~ Een reactie plaatsen

Exceptionally I’m writing this post in English. I’ve done quite a bit of research for this project and I was able to find some interesting bits and pieces here and there, but I didn’t find a lot of websites or posts where the whole process was written down carefully. I’m also not claiming that this is the only or the best way to do make a fixie, but it took me some time to figure out every step – so I figured I would write it all down and possibly reach a broader audience in English.

It all started when I began looking into buying myself a brand new fixie bike. There are a lot of sites where you can buy them. Most of the sites will allow you to change the colors of the bars, frame, handle bar, chain… with prices varying from € 270 to € 1200. Since I live in Brussels (more specifically the hellhole and home of jihadis Molenbeek) and bike thefts are not unusual (as in every big city), I felt a bit hesitant to spend so much money on a bike that might be gone the first time I chain it to a pole somewhere.

So I started kicking around the idea to make my own fixie. After all, it’s just a bike with some fancy shmancy wheels on it! The plan is to buy an old bike, recycle its frame, spray paint it and put some new wheels on it. Since the original idea was not to spend too much money on it, I need to set a realistic budget and try to stick to it.

There are three bikes I’ve been wanting to buy. To set the budget, I will take the average price of the 3 bikes. If I can keep my project below that amount, I’ve succeeded. The 3 bikes I’ve been looking at are:

The average amount between the 3 bikes is € 402 ($440). Let’s hope we can do it for less, because less is more!

1. Preparation

The first thing I wanted to do was choose a bike frame. For a fixie, you need to have the typical frame of a racer, i.e. without a luggage rack welded to it. I looked into buying a new frame but very soon came to realize that it would take me way ovrear wheeler budget. The frames I found started from € 150 – € 200. I then started searching for old bikes on second hand sites. The idea was to buy an old bike, strip it and sand it down to the bare metal. It takes a little bit more time, but it’s definitely a lot cheaper. In the end I found my bike for € 25! Make sure your frame is the right size and most importantly that the rear wheel is adjustable so you can put tension on the chain. It has to look like this.

2. Execution

2.1 Strip your bike to the bare metal

Get everything off. Wheels, brakes, chain, saddle, pedals… You’re gonna need to sand it down entirely so everything has to be removed.

How to remove/re-use your crank

2.2 Sand the frame

Before we can primer/paint the frame in the colors we love, we need to remove all the old paint from the frame. There are three different ways to do this.

  1. Sandblasting: This obviously will give you the best result. You can get into every little corner and it’s probably also the fastest way. This also means it’s the most expensive way and you’ll have to find a place where they’ll do it for you.
  2. Wire wheel/brush followed by sand paper: I went for this option. If you have a drill, you just need to by some wire wheels. I found a package of 6 different size wheels and brushes for less than €7. It goes way faster then sanding it by hand.  I did the whole bike frame in a little over 4 hours. I sanded it down by hand a little bit just to get everything smooth.
  3. Sand paper: You can sand the frame down by hand. It’s probably the most time consuming option. Despite the word “grit” usually being associated with being rough and strong, on the sandpaper scale, increasing grades actually represent finer, gentler forms of the coated paper abrasive. You need a rawer grit (60 – 80) to get the paint off, then smoothen it up with a 220 grit.

2.3 Primer

After you’ve sanded down the frame, you can spray-paint your primer. Before you start doing that, you need to degrease the frame. Just ask for degreaser in your local hardware store. Put some on a cloth or kitchen paper and rub the frame clean. Personally I used kitchen paper because it doesn’t leave fluffs.  Be sure to always wear (latex) gloves when touching the frame cause the grease on your skin will withhold the paint from attaching. When you use spray-paint, hold the bottle 20 to 30 cm from the frame. Start spraying away from the frame and then in a one, swift movement slide over the frame and repeat. You are going to have to do this in multiple layers! It’s impossible to do it in one go.

Respect the drying time, don’t touch the frame with your bare hands, don’t turn it around before it has dried. frame primerI don’t have too much space in my apartment, but I managed to do it perfectly on my balcony. I just put a plastic cover on the ground and one on the balcony wall (to prevent damaging cars in the street with the mist and to prevent the wind blowing any dust inside).
In the end, my frame looked like this.

2.4 Lacquer

After you’ve coated the frame with primer, you can start coating with your lacquer color of choice. If you want to use different colors, make sure to cover up the things you don’t want to spray-paint. Use the same technique and patience as with the primer.

2.5 Varnish

When you’re finished coating the frame with the lacquer of your choice, add a last coat of colorless varnish to protect the lacquer from damaging and rust.

2.6 Build up your bike

I threw all the old stuff away and used the frame as a clean canvas. If you paid attention while you were stripping the bike down, I’m sure you will be able to reassemble it. If not, there are good instruction videos to be found on YouTube for each step of the way. I ordered all my stuff on singlespeedparts. They are very helpful, reply quickly to questions and ship abroad. They even have an excel file on their site that you can use as an order form. All the parts you need are on it. You just need to fill in the one you need.
Be patient every step of the process. Any mistake could leave you with a scratch and a ruined day… (I’ve had to resand/repaint one bar when I slipped with my wrench while fastening the bottom bracket.)

3. Costs

The moment of truth… As stated in the beginning, the project would be a success (financially) if I stayed under € 402. I’m happy to say that I did it for € 345,34. It took me a lot of time (3 weeks but I only worked evenings and each layer of paint needs to dry for 24 hours) but when people tell me it looks nice, at least I can tell them I did it all myself. Let’s just say that the experience is priceless.costs

On the other hand, I spend € 80 on equipment (wrenches, bolts,  chain tool…). I’m not adding these costs to the costs of the bike since I can use these tools for a lifetime. I also saved some money on the wheels. They’re worth €200 but I only paid €110 since 4 spokes were a little damaged in transport to the supplier. They were honest about it and made a fair price. You won’t notice it if you don’t know where to look.

4. The result

I’m really happy I decided not just to buy one but instead doing all the work myself. It was a fun experience, even though my girlfriend had to stand bike frames and parts lying around in the house everywhere. I’ll proudly ride it throughout Brussels and can only pray it won’t be stolen too soon.

Good luck!

Second hand bike
Sanding with wheel brush
primer
primer
Spray paint

Bestaat er een draagvlak voor de aanslagen in Brussel?

~ ssteverlinck ~ Een reactie plaatsen

Dinsdagavond 22 maart 2016.
We zijn 9 uur na de eerste aanslag en hebben de dag als in een soort waas beleefd. De twee zwaarste aanslagen die ons land heeft moeten ondergaan worden door de pers via ons netvlies in ons geheugen gebrand. We hebben met twee thuisgezeten en het lijkt wel of de explosies de zuurstof tot uit onze living hebben gezogen; Onze hoofden zijn zwaar en we besluiten naar buiten te gaan om samen met wat vrienden te praten over wat er vandaag gebeurd is.

Omdat de metro uiteraard niet meer rijdt, wandelen we vanuit hoog Molenbeek naar het centrum, de Gentsesteenweg volgend van aan de Mettewielaan helemaal tot aan het kanaal in Brussel.
Terwijl we wandelen proberen we aan elkaar uit te leggen wat we vandaag gevoeld hebben. Voor het eerst stellen we ons de vraag of we de mensen die we op onze weg tegen komen vanaf nu anders moeten bekijken, of we argwaan moeten hebben, of we boos op hen moeten zijn. We besluiten dat we ons niet mogen laten leiden door haat en dat er geen draagvlak is voor wat er vandaag gebeurde. Mensen zijn toch geen monsters?

Halverwege passeren we metrohalte Zwarte vijvers en zien we een politiepatrouille een auto controleren. Twee zwaarbewapende agenten bewaken de perimeter met ogen die in hun oogkassen heen en weer schieten als ware ze in hun REM slaap terwijl twee andere agenten de papieren van de bestuurder controleren. Aan de overkant van de straat staan 3 groepjes jongemannen uitdagend en met brede glimlach op het gelaat naar de agenten te kijken. Je voelt duidelijk de spanning tussen beide partijen. Het lijktaanslag op de glimlach waarmee ik de trap afkwam wanneer mijn zus toonde waar mijn ouders de oningepakte Sinterklaascadeaus verstopt had. Ik was blij maar mocht niet zeggen waarom.

We vroegen ons af of we onze mening moesten herzien. We willen als goed mens er alles aan doen om te slagen in onze multiculturele samenleving
en besloten dat we maar bij onze initiële mening moesten blijven. Maar diep vanbinnen voelden we dat er iets knaagt. Iets wat we niet mogen zeggen. Alsof het cadeau dat we onder bed vonden helemaal niets was dat op ons lijstje stond. De ontgoocheling die onderdrukt moet worden maar op het gelaat te lezen valt.

Ik heb graag gelijk, maar niet vandaag. Toch lees ik artikels waarin jongeren aan de reporter vertellen dat we het uitlokken omdat we Salah hebben opgepakt.  Of artikels waarin jongeren amok maken met de politie net na de minuut stilte, of nog erger, de dag tijdens de aanslagen op de luchthaven.

Pas wanneer we de oorzaken van dit gedrag blootleggen en aanpakken zetten we een eerste stap naar een duurzame oplossing.

De reportage over Molenbeek: Een ongestilde honger

~ ssteverlinck ~ Een reactie plaatsen

De verwachtingen waren hoog voor de reportage over Molenbeek die “miljoenen Amerikanen” gingen zien, maar in werkelijkheid werd er weinig nieuws in verteld.

CBS News: I lost my son to radicals

Mevrouw Schepmans schuift de hete aardappel door tot op federaal niveau, waar ze hem onmiddellijk weer terugspelen: “We hebben een lijst gestuurd met geradicaliseerden in je gemeente, hou het in de gaten en doe er iets aan” is eigenlijk wat men zegt.

Ook, volgens burgemeester Schepmans, is het hoge aantal geradicaliseerden in Molenbeek te verklaren omdat er “veel Marokkanen wonen” die uiteraard Moslim zijn.  Ik weet eigenlijk niet goed wat ik van deze uitspraak moet denken.

Misschien zou het helpen als de burgemeester wat meer zou inzetten op integratie. Maar dan zou het wel helpen moest ze zelf het voorbeeld zijn van een burgermoeder die haar inwoners samenbrengt. In een artikel dat dateert van december 2013 vertelt ze hetvolgende.

“Ik heb wel kritiek op mensen die niet aan onze samenleving willen deelnemen, maar ik spreek zelf geen Nederlands.” Schepmans’ familie is nochtans afkomstig uit Aarschot.

Wie haar ooit in het Nederlands heeft aangeschreven, zal kunnen beamen dat daar niet op geantwoord wordt. Of misschien is enkel mijn mail achter de server gevallen.

Voor mij blijft het altijd hetzelfde schrijnend Belgische liedje: We geven macht aan mensen die de moed niet hebben om ze aan te wenden. De angst om te falen en de macht kwijt te raken werkt verlammend. In plaats daarvan spelen ze verstoppertje achter de talloze structuren die de Belgische staat telt of wijzen ze met de vinger naar andere instanties die evenzeer verantwoordelijk kunnen zijn. Ze kunnen evengoed naar een spiegel staan wijzen, die wijst ook terug. Of het nu gaat om een geradicaliseerden, een brug, opvang van vreemdelingen…

En de burger, die richt zelf een hulpgroep op of organiseert inderhaast de vluchtelingenopvang terwijl ie bij zichzelf denkt: ‘Wie zal me bij de volgende verkiezingen liggen hebben?’